تاثیر مصرف کوتاه مدت ال کارنیتین خوراکی بر پارامترهای بیوشیمیایی و فیزیولوژیکی مرتبط با لیپیدها در ورزش استقامتی

سابقه و هدف: علیرغم مطالعات فراوان در خصوص توصیف مکانیسم های اصلی عملکرد ال-کارنیتین، هنوز برخی فرآیندهای تاثیر مکمل سازی آن روی متابولیسم چربی در انسان های سالم ناشناخته مانده اند. لذا این مطالعه به منظور تعیین تاثیر مکمل سازی کوتاه مدت خوراکی ال-کارنیتین بر ساز و کارهای متابولیسم چربی و عملکرد ورزش استقامتی انجام شد. مواد و روشها: این مطالعه نیمه تجربی به روش آزمایشگاهی بر روی 34 مرد سالم که به شیوه تصادفی در دو گروه 17 نفری تقسیم شدند، انجام گردید. هر دو گروه کنترل و تجربی یک آزمون ورزشی زیربیشینه 18 دقیقه ای(PWC170) را در دو مرحله جداگانه روی دوچرخه کارسنج اجرا نمودند. در مرحله اول افراد هر دو گروه آزمون ورزشی مذکور را بدون مصرف ال- کارنیتین یا دارونما اجرا نمودند. در مرحله دوم افراد دو گروه مجددا آزمون ورزشی را بعد از 90 دقیقه از مصرف خوراکی 3 گرم ال- کارنیتین (گروه تجربی) و 3 گرم لاکتوز (گروه کنترل) اجرا نمودند. بلافاصله پس از اجرای هر آزمون، نمونه گیری خون به منظور اندازه گیری اسید چرب آزاد و تری گلیسرید و سایر مولفه های سوخت و ساز چربی (LDL, HDL, TC, Lipase) انجام گرفت و سپس دو گروه مقایسه شدند.یافته ها: میزان اسید چرب آزاد از 14/0±72/0 به 24/0±69/0 میلی مول بر لیتر و تری گلیسرید از 46±158 به 47±155 میلی گرم بر دسی لیتر در گروه تجربی رسید. همچنین شاخص های ضربان قلب استراحت و ورزش و حداکثر اکسیژن مصرفی 11±36 در مقابل 9±35 میلی لیتر در گیلوگرم بر دقیقه بود. نتیجه گیری: نتایج مطالعه نشان داد که انتقال میتوکندریایی اسید چرب آزاد بواسطه مکمل سازی ال-کارنیتین افزایش نمی یابد. به طور کلی، مکمل سازی ال-کارنیتین با تغییری در روند متابولیسم کربوهیدرات- چربی در افراد سالم همراه نبوده و در بهبود عملکرد استقامتی موثر نیست.